Nasi domownicy na radzie poszerzonej w Kodniu
W dniach 31 stycznia-1 lutego 2019 roku przy Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej odbyło się spotkanie rady poszerzonej naszej prowincji. Z naszego klasztoru obecni byli: o. Paweł Gomulak OMI – Koordynator Medialny Polskiej Prowincji, odpowiedzialny za media i obecność medialną oblatów w Polsce oraz o. Rafał Kupczak OMI – superior komunitetu kędzierzyńskiego.
W skład tego zgromadzenia wchodzą członkowie statutowi Rady Prowincjalnej z Ojcem Prowincjałem na czele, a także przełożeni jurysdykcji, domów zakonnych oraz odpowiedzialni za dzieła prowincji. W spotkaniu uczestniczyli m.in. o. Paweł Wyszkowski OMI – superior Delegatury na Ukrainie, o. Piotr Pisarek OMI – Dystrykt szwedzko-norweski, o. Władysław Walaszczyk OMI – superior Delegatury Francja-Benelux, o. Andrzej Juchniewicz OMI – superior Misji na Białorusi, czy wreszcie o. Karol Lipiński OMI, posługujący w Wierszynie k. Irkucka na Syberii.
Spotkanie rozpoczęło się sprawozdaniem o. Pawła Zająca OMI – ordynariusza prowincji, dotyczącego życia oblackiego, bieżących wydarzeń, planów i kierunków rozwoju. Temu również służył panel dyskusyjny, do którego prowincjał zaprosił zebranych na radzie poszerzonej. Ekonom prowincjalny przekazał wiadomości z inwestycji podjętych w naszych jurysdykcjach, m.in. projektu budowy kościoła i klasztoru w Opolu.
Superiorowie domów zakonnych przedstawili stan personalny swoich wspólnot oraz podsumowali roczne zaangażowanie komunitetów. Popołudniowa część spotkania pozwoliła zapoznać się z życiem jurysdykcji, przynależących do polskiej prowincji. Wśród prelegentów wystąpił również o. Alfred Grzempa OMI – Ordynariusz Prowincji Wniebowzięcia NMP w Kanadzie. Pierwszy dzień obrad zakończył się oblacką oracją – modlitwą myślną przed Najświętszym Sakramentem i nieszporami. Ubogaceniem dnia było spotkanie wspólnotowe.
Drugi dzień zebrania rady poszerzonej rozpoczął się Eucharystią w kaplicy klasztornej pod przewodnictwem prowincjała Prowincji Wniebowzięcia NMP w Kanadzie. Sesja przedpołudniowa została poświęcona dziełom prowincji, m.in.: sekretariat powołań, nowicjat i scholastykat, prokura misyjna, media prowincji.
Doroczne spotkanie rady poszerzonej jest okazją spojrzenia na życie prowincji w sposób “oddolny”. Pomaga podtrzymywać zaangażowanie oblatów w podjęte dzieła, wypracowywać i wdrażać nowe inicjatywy. W tym roku w obradach uczestniczyło blisko 40 oblatów, odpowiedzialnych za różne dzieła i obszary funkcjonowania Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
(pg/oblaci.pl)
203. rocznica założenia oblatów: wszystko zaczęło się od dwóch beczek i deski…
25 stycznia 1816 roku św. Eugeniusz zgromadził misjonarzy, aby żyli we wspólnocie. To nie była przypadkowa decyzja, ale owoc jego osobistych doświadczeń i wewnętrznego dojrzewania.
W wielkim poście 1813 r. św. Eugeniusz zgromadził służących, stróżów nocnych, kucharki, sprzątaczki, uprawiających ziemię – jednym słowem tych, którymi się nikt nie zajmował. W zrozumiałym dla nich języku prowansalskim głosi im rekolekcje.
Po Wielkanocy zaczął gromadzić młodzież, widząc, że jest opuszczona i samotna, skazana na rutynę i przeciętność.
W 1814 r. zgłasza się na kapelana więziennego. Walczy z bezdusznym rygoryzmem moralnym stosowanym wobec skazanych na śmierć, którym już zwyczajowo zabrania się przyjmować Eucharystię. Nazywa to „okropnym przesądem”, „barbarzyńskim nadużyciem”, „okrutną niesprawiedliwością”.
Podjął się także opieki nad jeńcami wojennymi, przetrzymywanymi w budynkach więzienia. Wyczerpany pracą zaraził się tyfusem i był bliski śmierci.
Św. Eugeniusz nie był aktywistą i nie pracował dla rozgłosu. Szczerze kochał ubogich i niósł im Ewangelię. A jednak potrzebował czasu, by odkryć znaczenie życia we wspólnocie.
Czasy było trudne i niebezpieczne. W Prowansji szerzył się „biały terror” po „stu dniach Napoleona”, a Eugeniusz pisze płomienne listy, zwołując swych pierwszych towarzyszy. Jego myl i serca najpełniej oddaje list do ks. Tempier:
Mój drogi przyjacielu! Czytaj ten list u stóp krzyża, gotowy słuchać tylko Boga… Potrzebujemy ludzi mających wolę i odwagę, aby iść śladami Apostołów, zamiast wlec się opieszale utartymi ścieżkami. Trzeba położyć mocne fundamenty… Wszystko zależy od tego, jaki będzie początek. Potrzebna jest w naszej wspólnocie doskonała jedność w odczuciach, taka sama dobra wola, taka sama bezinteresowność u każdego.
W dzień Nawrócenia św. Pawła zaczynają w krańcowej biedzie, w zrujnowanym klasztorze pokarmelitańskim.
Spożywaliśmy posiłki na desce wspartej o dwie beczki. Palenisko, na którym znajdował się wspólny kocioł, zadymiało naszą lisią norę, ale apetyt dopisywał.
Eugeniusz nie widział siebie jako założyciela, a o swym Zgromadzeniu mówił, że to tylko garstka ubogich misjonarzy. Papież Leon XII powiedział jednak dziesięć lat później: "To Zgromadzenie mi się podoba... Wiem, ile dokonuje dobra".
Tego dnia dziękujemy Bogu za początek naszego Zgromadzenia. Dokładnie jednak za odkrycie przez Ojca Założyciela wielkiego bogactwa, jakie stanowi proste życie we wspólnocie.
o. Kazimierz Lubowicki OMI - (ur. 1958), Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej, teolog duchowości małżeństwa i rodziny, profesor nauk teologicznych, sekretarz Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Świeckich, założyciel Wspólnoty Rodzin Katolickich "Umiłowany i umiłowana", były prorektor ds. naukowo-dydaktycznych Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Mieszka w domu zakonnym we Wrocławiu.
(pg/oblaci.pl)
Wywiad z o. Piotrem Bielewiczem OMI z Białorusi w opolskim radiu DOXA
“Najpiękniejszą sensacją jest Ewangelia święta” – powiedział na antenie opolskiego radia “Doxa” o. Piotr Bielewicz OMI, pracujący na Białorusi. W rozmowie z p. Martą Procherą poruszone zostały tematy związane z wiarą, spojrzeniem na Ojca Świętego Franciszka, oceną religijności Polaków z perspektywy misjonarza, który wiele lat temu wyjechał za wschodnią granicę, przyjmując także obywatelstwo białoruskie. Ojciec Piotr był gościem audycji “Szczerze o Kościele”, emitowanej na falach rozgłośni od poniedziałku do piątku o godzinie 15.15.
Ojciec Piotr Bielewicz OMI odwiedza naszych parafian w ramach wizyt duszpasterskich, zwyczajowo zwanych "kolędą".
Kliknij, aby posłuchać wywiadu!
(pg/oblaci.pl/radio DOXA)
Odszedł do Pana o. Roman Nisiewicz OMI – ekonom naszego domu zakonnego w latach 1983-1987
W dniu dzisiejszym ok. godziny 20.00, otoczony swoją wspólnotą zakonną, odszedł do Pana o. Roman Nisiewicz OMI – duszpasterz pielgrzymów w Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej, misjonarz ludowy i kapelan Ochotniczej Straży Pożarnej.
Urodził się 23 czerwca 1954 roku. Wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w 1973 roku. Rok Później złożył pierwszą profesję zakonną na Świętym Krzyżu. Następnie rozpoczął formację zakonno-teologiczną w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze. Święcenia prezbiteratu przyjął w 1980 roku. Pierwszą placówką o. Romana była parafia pw. Matki Bożej Bolesnej w Milanówku, po roku został skierowany do Niższego Seminarium Duchownego w Markowicach na Kujawach, gdzie pełnił funkcję ekonoma. W latach 1983-1987 posługiwał w Kędzierzynie-Koźlu przy nowej parafii i klasztorze na Pogorzelcu, pełniąc obowiązki ekonoma klasztoru. Następnie trafił do Katowic, dbając o utrzymanie klasztoru, a jednocześnie pełniąc posługę wikariusza w parafii. W latach 1991-2007 posługiwał w Kanadzie w parafiach polonijnych: Saskatoon (par. pw. Świętego Patryka); Mississauga (par. pw. Świętego Maksymiliana); Toronto (par. pw. Świętego Stanisława i par. pw. Świętego Kazimierza); Edmonton (Parafia Różańca Świętego). Po powrocie do kraju najpierw posługiwał przez trzy lata w Gdańsku jako misjonarz ludowy i spowiednik, a następnie od 2010 roku tworzył wspólnotę oblacką w Kodniu.
Był zakonnikiem niesamowicie radosnym i kontaktowym. Chętnie angażował się w życie sanktuaryjne. Wielce oczytany – pasjonat historii Kodnia. Od kilku miesięcy cierpiał na chorobę nowotworową. Przegrał walkę z chorobą, ale wygrał życie. Wierzymy, że tworzy teraz oblacką wspólnotę w niebie, wraz ze św. Eugeniuszem u boku Niepokalanej.
Uroczystości pogrzebowe śp. o. Romana Nisiewicza OMI odbędą się w Kodniu, w najbliższy poniedziałek 17 grudnia, o godz. 12.00.
Te Deum laudamus za życie i posługiwanie naszego współbrata. Powierzajmy go Bożemu Miłosierdziu.
(pg/oblaci.pl)