22 listopada 2018 roku zakończyła się sesja formacyjna misjonarzy ludowych (rekolekcjonistów) w Krakowie. Tematem przewodnim było przepowiadanie do osób w podeszłym wieku – “Osoby starsze w centrum oddziaływania rekolekcyjnego”. Organizatorami była Polska Prowincja Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej oraz Katedra Gerontologii Społecznej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Spotkanie trwało od 20 listopada 2018 roku.

Z naszej wspólnoty zakonnej w zjeździe uczestniczyli oo.: Gomulak Paweł, Kupczak Rafał, Nowak Marian, Skup Robert oraz Żok Franciszek.

Coroczne warsztaty mają charakter praktyczny, pomagając misjonarzom poprawiać swoją wrażliwość kaznodziejską oraz warsztat przepowiadania. Taki charakter miały również tegoroczne półtoragodzinne bloki tematyczne. Pierwsze warsztaty poprowadziła prof. UP dr hab. Joanna Małgorzata Łukasik – pedagog, pedeutolog, socjoterapeuta, specjalizująca się w analizie społecznego funkcjonowania osób starszych. Ukazywała mechanizmy, jakie zachodzą w psychice seniorów oraz sposoby aktywizowania osób w podeszłym wieku. Uczestnicy mieli za zadanie wypracować modele postępowania z kilkoma postawami zamkniętymi i trudnymi, których mogą doświadczać w posłudze misyjno-duszpasterskiej.

Poczucie straty i jak pomagać, towarzyszyć osobom doznającym pustki, spowodowanej chociażby śmiercią współmałżonka, dziecka, samobójcy, ale także emocji spowodowanych separacją lub rozwodem – były tematem panelu dyskusyjnego, prowadzonego przez dr. Hannę Stępniewską-Głębik. Dzieliła się doświadczeniem z pracy aktywizującej dzieci na Oddziale Onkologii i Hematologii w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie-Prokocimiu. Wielokrotnie towarzyszyła również osobom, przeżywającym żałobę. Podkreślała niebezpieczeństwo używania utartych zwrotów, które zamiast pomagać osobie przechodzić przez proces doznawania straty, mogą spowodować długotrwałe reakcje patogenne. Ukazywała konieczność towarzyszenia takim ludziom i pozwalania im również na przeżywanie, doświadczanie skrajnych emocji – również względem Boga.

Popołudniowe warsztaty rozpoczął natomiast prof. UP dr hab. Krzysztof Gurba – wieloletni prodziekan do spraw rozwoju Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego i kierownik Katedry Dziennikarstwa. Obecnie specjalizuje się w badaniu mediów społecznościowych i korzystaniu z nich osób starszych. Jako Prezes Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz członek Rady Programowej Telewizji Polskiej – oddziału w Krakowie, ukazywał typowe błędy, jakie można popełniać na ambonie oraz sposoby, by przepowiadanie rekolekcyjno-misyjne było adekwatne do potrzeb osób w podeszłym wieku. Podkreślał jednocześnie potrzebę dbałości o piękno języka polskiego. Jako członek rady duszpasterskiej archidiecezji krakowskiej za czasów kard. Franciszka Macharskiego, pokazywał formy duszpasterskiego oddziaływania w środowisku osób starszych, które przecież stanowi największą grupę wiernych w Kościele – również ze względu na czas, którym dysponują osoby w podeszłym wieku.

Mgr Anna Karolina Duda jest pedagogiem ze specjalnością społeczno-opiekuńczą i szkolną. Jest również akredytowanym mediatorem w sprawach takich, jak: rodzinne, cywilne, karne, oświatowe. Aby zrozumieć złożoność konfliktów, jakie mają miejsce między ludźmi i w nas samych, uczestnicy tego bloku rozpoczęli od zabawy edukacyjnej z liną. Prelegentka uświadamiała zebranym, że mediacja nie prowadzi do kompromisu, ale jej celem jest usatysfakcjonowanie obu stron, a do wniosków i rozwiązań muszą dojść sami. Aby zilustrować złożoność ludzkich emocji, jakie dochodzą do głosu w sporach, z jakimi miała do czynienia w swoim doświadczeniu zawodowym, zaaranżowała role dwóch braci, którzy nie chcą opiekować się starszą, schorowaną matką. W każdej z grup oblaci musieli wcielić się w skłócone rodzeństwo, a mediatorzy mieli za zadanie pomóc poróżnionym w wypracowaniu zgody.

…trzeba przyznać, że jedna z par, odgrywających “skłócone rodzeństwo” zachowała mocne, emocjonalne argumenty… i rozeszła się “niepogodzona”. Dopiero kolacja, kończąca dzień wykładowy – nakłoniła ich do osiągnięcia braterskiego porozumienia w inscenizowanym wcześniej wyimaginowanym sporze.

Spotkania misjonarzy ludowych są również okazją do wymiany doświadczenia na polu misjonarskim, a także braterskich spotkań, których w tych dniach nie brakowało. Sprzyjała temu atmosfera Krakowa oraz – przynajmniej chwilowe – oderwanie od obowiązków misyjno-rekolekcyjnych. W ten sposób rekolekcje i sesje formacyjne traktował Założyciel, mając na względzie, że misjonarze nie widzą się przez długi okres czasu.

Każdego dnia oblaci gromadzili się również na wspólnej Eucharystii, którą pierwszego poranka sprawował wraz z nimi prowincjał polskiej prowincji – o. Paweł Zając OMI. Podziękował im za trud głoszenia słowa Bożego, który wciąż jest wizytówką naszej działalności ewangelizacyjnej w Polsce. Mszę św. celebrował w intencji grona misjonarzy ludowych, a na zakończenie celebracji odmówiono modlitwę o powołania oblackie, szczególnie do posługi słowa.

Warsztaty oblackie charakteryzują się wreszcie tym, że na koniec wypracowywane są konspekty kilku, kilkunastu kazań, związanych z tematem spotkania. Tak również było i tym razem. Sesję roboczą animował o. Sebastian Wiśniewski OMI – przewodniczący komisji misjonarskiej i organizator sesji formacyjnych. Ostatnim momentem “roboczym” było spotkanie z ordynariuszem polskiej prowincji, który dzieląc się swoimi spostrzeżeniami na temat ofiarnej posługi misjonarzy ludowych, wsłuchiwał się również w ich postulaty oraz propozycje. Ojciec Paweł Zając OMI, zamykając tegoroczne spotkanie, udzielił zebranym błogosławieństwa.

Misjonarze ludowi – oblaci w sposób szczególny przeznaczeni do posługi słowa. Nazwa wywodzi się z francuskiego: missionaire populaire, które tłumaczy się albo jako “powszechny”, albo “ludowy”. W polskiej tradycji oblatów przyjęło się drugie. Celem posługi tej grupy oblackiego duszpasterstwa jest głoszenie kazań, rekolekcji, misji parafialnych. Jest to pierwszy cel charyzmatu, pozostawionego nam przez św. Eugeniusza de Mazenoda, który wraz z pierwszymi Misjonarzami Prowansji, głosił misje parafialne wśród wiernych południowej Francji. Posługa ta jest nieustannie podtrzymywana w polskiej prowincji. Misjonarze oblaci są znani w Polsce z przepowiadania misyjnego i rekolekcyjnego. Wciąż doskonalą swój warsztat oraz wrażliwość na potrzeby wspólnoty wierzących. Obecnie ich grono liczy trzydziestu oblatów.

(pg/oblaci.pl)