Święty Eugeniusz de Mazenod – urodził się 1 sierpnia 1782 r. w Aix, stolicy Prowansji (na południu Francji), w rodzinie arystokratyczno – urzędniczej.
Rewolucja francuska przerwała mu spokojne dzieciństwo. W obawie przed prześlado-waniami rodzina uciekła do Włoch. Powrót do Aix w 1802 r. do domu matki – wobec rozbicia małżeństwa jego rodziców – jedynie pogłębił pustkę duchową u młodego Eugeniusza.
Wstąpił on do Seminarium Duchownego św. Sulpicjusza w Paryżu. Tam kształtował się on duchowo, okrzepł w walce z przeciwnikami oraz wytyczył kierunek własnej drogi życiowej w kapłaństwie.
Po przyjęciu święceń w 1811 r. powrócił do Aix, gdzie bez reszty oddał się służbie ubogim, więźniom i młodzieży, pozbawionym dotąd należytej opieki duszpasterskiej.
W 1816 r. założył wspólnotę kapłanów, nazwaną wówczas Misjonarze Prowansji, której celem była działalność apostolska wśród miejscowej ludności.
17 lutego 1826 r. zostaje zatwierdzone założone przez Eugeniusza zgromadzenie pod nazwą Oblatów Najświętszej i Niepokalanej Maryi.
14 października 1832 r. Eugeniusz otrzymuje sakrę biskupią w kościele św. Sylwestra na rzymskim Kwirynale. W 1837 r. zostaje on mianowany biskupem Marsylii.
Zmarł 21 maja 1861 r. 19 października 1975 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI, a 3 grudnia 1995 r. kanonizowany przez Jana Pawła II. W rozmowie z ówczesnym Genrałem o. Marcello Zago OMI, Ojciec święty powiedział, że postawił relikwie św. Eugeniusza na swoim biurku i uczynił go osobistym patronem nowej ewangelizacji.
